O alcohol dana máis o cerebro femenino.

Os resultados das probas, mostraron que as mulleres que foran alcohólicas por un período medio de 5,5 anos sufriron o mesmo dano no cerebro que os homes que foron alcohólicos durante un período moito maior, de 10,4 anos de media.

As mulleres bebían menos cantidade que os homes (13 copas fronte a 17), pero a cantidade de alcohol inxerida era equivalente, tendo en conta o menor peso corporal. Tanto os homes coma as mulleres perderon volume cerebral, un coñecido efecto do abuso do alcohol.

Varios estudos publicados anteriormente ofrecían conclusións no mesmo sentido. Todos coinciden en que as mulleres sofren máis rapidamente os efectos do abuso do alcohol. Entre estes efectos comprobárase a aparición de problemas cardíacos, dexeneración dos músculos esqueléticos e enfermidades do fígado. Este novo estudo demostra que o cerebro das mulleres se dana con moita maior rapidez que o dos homes pola inxestión de alcohol. Afortunadamente, o estudo conclúe que o cerebro se recupera parcialmente en ambos os dous sexos tras seis semanas de abstinencia de alcohol.

O estudo constitúe unha importante chamada de atención contra o consumo de alcohol crecente entre as mozas. Pon de manifesto que aínda que as mulleres se inicien máis tarde no consumo do alcohol e que inxiran cantidades menores, poden sufrir máis rapidamente danos no cerebro por abuso da bebida.

O rexurdimento latente da ultra dereita

En xente ceibe queremos denunciar , as medidas tomadas a cabo polo goberno do partido popular , dende o comezo do seu mandato tras o 20-N . Medidas económicas como as relacionas con suposto intento de inflación autónomo e medidas como a privatización das canles autonómicas , so esconden un fin ideolóxico , que sen dúbida está ben claro , despretixiar á esquerda mediática na medida do posible. Por iso invitamos a todos os nosos lectores a tomar conciencia desta realidade , para así entre todos decidir as medidas a tomar para que as cousas recuperen o seu equilibrio lóxico existente na democracia , máis alá da corrupción política , o caciquismo , etc ..... que desgraciadamente perden importacia e interese ante un problema máis grave , o rexurdimento da ultra dereita , pero dende o propio goberno.

Efectos perxudiciales do consumo de hormanas anabolizantes.

 Aviso a culturistas:

A testosterona e os seus derivados son hormonas que teñen efectos en diferentes zonas e tecidos do organismo e que podemos clasificar en dous grandes grupos, segundo o efecto que producen: androgénico e anabólico.

O efecto androgénico é o producido polo feito que este grupo de substancias son derivados da hormona masculina testosterona. En condicións normais, o organismo sintetiza testosterona no testículo e de aquí a hormona produce modificacións nos tecidos periféricos e dando a forma dos carácteres sexuais secundarios (distribución do lanuxe e da graxa tipicamente masculina, agravamento da voz...). Cando a concentración de testosterona no sangue alcanza certa cantidade, o testículo é freado na súa produción porque detecta que xa existe hormona abondo. Se a toma de esteroides é moi prolongada, a falta de actividade do testículo vai atrofiando as súas funcións de secreción ata chegar á esterilidade. A esterilidade producida polo consumo de anabolizantes é reversible aínda que non sempre; todo depende das doses, do tipo de esteroides consumidos e do tempo que durou o consumo.

O efecto anabólico é o efecto buscado polos deportistas. Consiste nun aumento da síntese das proteínas do músculo (sobre todo actina e miosina) que se incorporan ás miofibras e aumentan o diámetro das fibras musculares. Non obstante, non debe crerse que o uso de esteroides anabolizantes facilita o camiño cara a unha mellora do rendemento deportivo. Non existen atallos no aumento e mellora da masa muscular.

Para que o uso de esteroides anabolizantes sexa eficaz debe coñecerse cual é o seu mecanismo de acción. A testosterona liberada polo testículo ou a tomada externamente pasa ao sangue, a hormona únese a unha proteína transportadora específica. Cando chega ás células nas que vai producir o seu efecto, a molécula únese a un receptor citoplasmático e de aquí unidos van ao núcleo a modificar a replicación do material xenético e polo tanto a síntese de proteínas. Non obstante, o efecto dos esteroides non se logra só con inxectalos ou tomalos en pastillas.

Transxénicos: A nosa situación

Para comprender mellor a nosa situación como país produtor e exportador de transxénicos, é importante que teñamos en conta que a polémica sobre organismos xeneticamente modificados representa un dos casos máis interesantes para reflexionar sobre como cambiou a relación ciencia/sociedade nos últimos 20 anos. En especial, nos países desenvolvidos, onde esta discusión pública alcanzou os tons máis exaltados -nun e outro extremo.
Un dos aspectos máis notables ten que ver con cuestións de financiamento da ciencia; sobre todo, a relación da ciencia coas empresas. O feito de que, a partir dos '80, primeiro nos Estados Unido e logo Europa, incrementásese fortemente o investimento privado en ciencia, como mostran os traballos de D. Blumenthal e Sheldon Krimsky, dous expertos en temas de ciencia e sociedade, modificou radicalmente as formas de produción e apropiación do coñecemento. Que unha porcentaxe importante dos expertos en biotecnoloxía dos países desenvolvidos traballen con diñeiro da industria ou sexan fundadores ou socios de empresas biotecnolóxicas -que máis cedo que tarde rematarán sendo compradas por grande compañías- certamente cuestiona moitas das ideas tradicionais sobre que é facer ciencia, que significa integrar unha comunidade científica. E parece poñer en suspenso a categoría de "experto independente. "
Non hai case estudos sobre estes conflitos de interese -e como poden afectar o bo xuízo científico- no ámbito da biotecnoloxía. Pero si xa se publicaron traballos en revistas médicas, como o New England Journal of Medicine1 e o Journal of the American Medical Association2, sobre todo en relación con avaliacións sobre a efectividade dos tratamentos. E son bastante contundentes. Estes estudos levaron ás revistas científicas a ir modificando paulatinamente as súas políticas de "disclosure" con respecto aos autores: cada vez piden máis información sobre as fontes de financiamento do seu traballo -non só presente.

Estas cuestións poden estar detrás, certamente, dun aumento da desconfianza pública cara á ciencia en xeral.

Opinión: A ideoloxía engana a toda España

En Xenteceibe , queremos reflexionar , sobre o efecto que teñen os medios de comunicación , cas súa respectivas ideoloxías , xa que para os observadores que non seguiron aos piquetes informativos , e se limitaron a pasividad e a neutralidad , acto que tamén consideramos como movemento , porque a veces o mellor acto é unha boa abstención , e con isto non queremos dicir que estamos en contra da folga , que a apoiamos , solo denunciamos que os medios manipulan a información , para que mentras que en medios da dereita se tomou a folga como un fracaso , en medios da esquerda se considerou un éxito absoluto , así o afirmaban Mariano Rajoy e Fátima Baez por parte da dereita , e Cándido Mendez e Ignacio Fernandez Toxo por parte da esquerda.

Con isto concluimos que a imparcialidade informativa está imperando nos tempos que corren , e se a información de internet nunca foi veraz , e agora tampouco o é a da televisión e a radio , que nos espera unha información na que teñamos a labor de buscar as verdades e as mentiras ? Levaremos ata o extremo o escándalo actual de ter que ler en varios periódicos a mesma noticia e parecer unha distinta ?

Todo o malo das vacas tolas.

Cando e onde comezou?

O primeiro caso en bóvidos comunicouse no Reino Unido, en novembro de 1986, polo Laboratorio Central de Veterinaria, e a partir de 1987 empézase a investigar sobre o seu posible mecanismo de transmisión. En abril de 1990 comunicouse oficialmente á Comunidade Económica Europea.Inicio da páxina

Cal é a súa causa?

A súa causa parece ser unha proteína á que se chamou "prión". Trátase dunha partícula aínda máis pequena que un virus, un axente infectante non habitual e que se asemella ao axente responsable dunha enfermidade que afecta ás cabras e ovellas: o "scrapie" ou prúrigo lumbar. Este "prión" é moi resistente aos medios habituais de desinfección.

As vacas se "contaxiarían" ao comer pensos elaborados con restos doutros animais. Non se detectou o contaxio das vacas enfermas ás súas crías nin a outras vacas.

Que problemas pode ter para as persoas?

En 1996 comunicáronse 10 casos de pacientes afectados dunha moi rara enfermidade denominada "variante da Enfermidade de Creutzfeldt-Jakob". Esta doenza que afecta ás persoas, parece moi similar ao proceso que facía enfermar as vacas. A enfermidade tamén produce unha dexeneración progresiva do sistema nervioso central dos seres humanos. Pénsase, aínda que a evidencia científica non é total, que as persoas enfermarían ao comer produtos procedentes do gando vacún enfermo de encefalopatía esponxiforme, especialmente os derivados que contiveran tecido nervioso central (cerebro, medula espiñal, ollos) e tamén algunhas vísceras (bazo, tripas, etc.).

GM: En 2020 os coches conduciranse sos.

Alan Taub, vicepresidente de Xeneral Motors, que expuxo estas consideracións no Congreso Mundial de Sistemas de Transporte, explicou que os avances en tecnoloxía para a autonomía dos vehículos se están a centrar ata a data nos sistemas de seguridade.

Así, os principais elementos desenvolvidos son sensores, radares, dispositivos portátiles de comunicación, GPS e cámaras. Todos eles proporcionan información crítica ao condutor e ao ordenador do automóbil.

Estes desenvolvementos tecnolóxicos poderanse combinar con mapas dixitais, de forma que a mesma tecnoloxía propiciará que os ordenadores se concentren na condución dos vehículos, mentres os condutores se dedican a outros asuntos.

"O obxectivo prioritario é a seguridade. As futuras xeracións de sistemas de seguridade eliminarán os coches, intercedendo en beneficio dos condutores mesmo aínda que estes non se decaten dunha situación perigosa," ten añadidoTaub.

A semente da soia , un producto moi san !

Xuntos, aceite e contido de proteínas contan son o 60% aproximadamente do peso seco da soia; proteína 40% e aceite 20%. O resto componse de 35% de carbohidratos e preto do 5% cincenta. Cultivárelos comprenden aproximadamente 8% casca de semente, 90% cotiledóns e 2% eixes de hipocótilo ou xerme.

A soia é un alimento moi rico en proteína. Algúns dos seus derivados consúmense en substitución dos produtos cárnicos, xa que a súa proteína é de moi boa calidade, case equiparable á da carne. Os adultos necesitan inxerir coa dieta 8 aminoácidos (os nenos 9) dos 20 necesarios para fabricar proteínas. As proteínas máis completas, é dicir, con todos os aminoácidos necesarios, adoitan encontrarse nos alimentos de orixe animal. Non obstante a soia achega os 8 aminoácidos esenciais na idade adulta, aínda que a achega de metionina sexa algo escasa; pero isto pode compensarse doadamente incluíndo cereais, ovos ou lácteos na alimentación diaria.

A maioría da proteína de soia é un depósito de proteína relativamente estable á calor. Esta estabilidade á calor permite resistir cocción a temperaturas moi elevadas a derivados da soia tales como o tofu, o xugo de soia e as proteínas vexetais texturizadas para ser feitas.

Os principais carbohidratos solubles, sacáridos, de soia madura son: o disacárido sacarosa (2,50-8,20%), o trisacárido rafinosa (0,10-1%) composto por unha molécula de sucrosa conectada a unha molécula de galactosa, e o tetrasacárido estaquiosa (1,40-4,10%-4,10) composto por unha sucrosa conectada a dúas moléculas de galactosa. Os oligosacáridos rafinosa e estaquiosa protexen a viabilidade da semente de soia do desecamento pero non son dixeribles e polo tanto contribúen á flatulencia e molestias abdominais en humanos e outros animais monogástricos. Os oligosacáridos non dixeridos son degradados no intestino por microbios nativos producindo gases tales como dióxido de carbono, hidróxeno, metano, etc.

BACTERIAS PARA FABRICAR BIOPLÁSTICOS

Ante a necesidade de producir produtos biodegradables que respecten o noso ámbito, os polihidroxialcanoats (PHA) aparecen como unha grande alternativa e cumpren satisfactoriamente con este obxectivo.
Son plásticos sintetizados por bacterias.
A novas investigacións apuntan a que o proceso actual se realice con custos máis baixos que permitan a utilización a grande escala destes materiais como alternativa aos plásticos non degradables que teñen a súa orixe xeralmente no petróleo.
O que segue a continuación é o informe sobre tema de María García De la Fuente, publicado orixinariamente no Publico-é de España

Asentos de soia nun todoterreo, bolígrafos de millo, teclados de cana de azucre, embalaxes de urea de porco ou un moble a partir de plumas de polo. Todos estes obxectos son reais, prototipos fabricados con plásticos, pero a nova materia prima non é o petróleo, senón residuos agrícolas, gandeiros e domésticos. En breve, ordenadores, automóbiles, xoguetes, mobles, roupa, calzado, cosméticos, implantes médicos e todo tipo de embalaxes de plástico empezarán a fabricarse con refugallos. Son os bioplásticos, e os vertedoiros estanse a converter nos novos pozos de petróleo.

Unha empresa estadounidense optou precisamente por facer do vertedoiro a súa mina: "Convertemos o lixo en algo útil" é o lema de Wast-Away, que creou o fluff, un composto apartir do lixo doméstico e envases de plástico, e con este produto se poden obter materiais de construción ou enerxía.

O encarecemento do prezo do cru e os seus problemas ambientais polos gases de efecto invernadoiro levaron aos fabricantes a investigar en novas materias primas que substitúan ao petróleo. Como xa sucedeu no campo dos biocombustibles de primeira xeración (os que se obteñen a partir de cultivos como millo, soia ou cana de azucre), os plásticos tamén miraron o campo. O primeiro paso foi a fabricación de biopolímeros a partir de cultivos de millo, soia, avea, xarope de pradairo, sorgo ou aceites, e agora as investigacións diríxense cara ao uso de residuos agrícolas e gandeiros, para non entrar en conflito cos recursos para alimentación.

Na actualidade prodúcense 200 millóns de toneladas de plásticos ao ano en todo o mundo, dos que entre o 5% e o 10% son bioplásticos. O mercado é aínda pequeno, pero algunhas marcas xa os están a incorporar como, por exemplo, NEC, que ten un teléfono feito a partir do millo, ou o envoltorio da Playstation de Sony, que está fabricado a partir de cascas de laranxa. Pola súa banda, o Instituto Tecnolóxico do Plástico, con sede en Valencia, e a Universidade de Warwick (Reino Unido) desenvolveron un coche de carreiras a base de cenoria, soia, patacas e fibra vexetal.

Hai exemplos moi curiosos. O investigador Justine Barone, do Departamento de Enxeñaría de Sistemas Biolóxicos da Universidade de Virxinia (EUA), desenvolveu un bioplástico a partir das plumas dos polos, das que extrae a queratina para fabricar polímeros tan duradeiros e resistentes como os baseados en combustibles fósiles. Pola súa banda, a compañía química danesa Agroplast deseñou unha botella de bioplástico a partir da urea de porcos, e así solucionan dous problemas: a xestión dos zurros de porcinos que exceden a necesidade de aboamento e a fabricación de plásticos. A compañía desenvolveu o sistema de recollida rápida dos ouriños, de forma separada do esterco, para evitar que se converta en amoníaco, e hapatentado o método para solidificala e convertela en bioplástico.

Outra fonte de obtención de plásticos do futuro é o mar. En México, o Centro de Investigacións Biolóxicas do Noroeste (CIBNOR) traballa en bioplásticos a partir de bacterias mariñas, que proliferaron debido ao aumento de nutrientes no mar. Os investigadores cultivan as bacterias tipo Baacillus e Paracoccus no laboratorio en condicións similares ao mar, e a partir delas fabrican os biopolímeros.

No campo das bacterias tamén se traballa en España. Os principais bioplásticos son o poliácido láctico (PLA) e os polihidroxialcanoatos (PHA). O primeiro obtense a partir das plantas ricas en glicosa, como millo, soia ou cana de azucre, xa que está baseado no uso de substratos azucrados (normalmente de orixe vexetal) por parte de bacterias fermentativas. Y o segundo, o PHA, producido como material de reserva por bacterias, é no que se investiga en España.

De residuos a PHA
O Centro de Investigacións Biolóxicas do CSIC traballa na identificación dos xenes que produzan máis bacterias encargadas de xerar plásticos de tipo PHA, explica a investigadora Laura de Eugenio. Un equipo da Facultade de Farmacia da Universidade de Barcelona investiga "a reconversión de residuos en PHA", apunta a doutora María Ángeles Manresa.

Ademais dos recursos naturais, os plásticos teñen unha inesgotable materia prima en si mesmos. Henrio Sullivan dirixe unha fábrica de travesas de ferrocarril en Houston (EUA) e a súa particularidade é que son de plástico, e utiliza como materia prima pneumáticos, envases e todo tipo de lixo doméstico. Da mesma forma, Allen Jonjsma, de AgriPlas, especializouse en recuperar metros de cordeis para fabricar macetas de plástico, e Interface elabora alfombras 100% de plástico reciclado. E é que o téxtil é outro campo que se investiga neste mundo inesgotable. A marca Patagonia deseña chaquetas de montaña a partir doutras desgastadas, cortinas, cadeiras ou botellas.

Os biopolímeros son neutros en emisións
Bioplástico: os plásticos elaborados a partir de materias primas renovables, como plantas, son bioplásticos. Son neutros en emisións, xa que durante o crecemento da planta se absorbe o CO2 que despois se emitirá na fabricación.

Biodegradable: se o plástico se descompón de forma inocua e non é necesario unha tratamento é biodegradable. Por exemplo, en agricultura pódese arar o campo sen retirar os plásticos biodegradables para a sementeira. A biodegradación realízase mediante microorganismos como bacterias, fungos e algas, que transforman o plástico en substancias inocuas tales como CO2 e auga. Non obstante, non todos os bioplásticos son biodegradables e hai plásticos a partir de combustibles fósiles que son biodegradables.

Avances na Biomasa

A produción de enerxía eléctrica con biomasa é a enerxía renovable que máis beneficios sociais e ambientais xera.

Prodúcese traballo nas fases de produción e recollida da biomasa (sexa cultivo enerxético, biomasa residual agrícola ou biomasa forestal), nas fases de combustión de combustible (trituración empacado cribado), na fase de transporte a central ou almacén de transferencia, na xestión dos almacenamentos, na distribución ao cliente final, na construción e operación de plantas.

Aproveitando residuos forestais, cepas, vides, podas de oliveiral, podas de frutales,..estamos aproveitando a súa enerxía e contribuíndo a evitar queimas incontroladas e pragas no campo ao mesmo tempo que reducimos a nosa dependencia de fontes de combustibles foráneas.

A biomasa é polo tanto e con diferenza a enerxía renovable que máis achega para o desenvolvemento socioeconómico sendo ademais xestionable, pois non depende de se brilla o sol ou de se fai vento.

A utilización de biomasa con fins eléctricos é hoxe en día unha solución fiable se se vai acompañado dun equipo que conte con experiencia.

En FactorVerde, promovemos o emprego da biomasa como fonte de electricidade e desenvolvemos todos os pasos necesarios, ata chegar ao obxectivo final, vender kilowatios sostibles, verdes e útiles á sociedade A produción de enerxía eléctrica con biomasa é a enerxía renovable que máis beneficios sociais e ambientais xera.

OS EFECTOS BENÉFICOS DOS CONTACTOS SEXUAIS

Ir para a cama con alguén, facer o amor, ter sexo... en moitas linguas son sinónimos. Por conseguinte un sitio sobre o sono e camas non pode saltar un pequeno capítulo sobre o sexo. Xa o facemos dende hai séculos e é a mellor forma para sentirse ben, para queimar graxas e para quedar novo. O sexo é bo para a saúde, razón para reanimar a súa vida amarosa. Unha vida amarosa regular e sa é beneficioso para a nosa saúde mental e física, tanto para o home coma para a muller.

Velaquí o que o sexo pode facer para vostede:
O sexo favorece a circulación sanguínea
Cando facemos o amor, o pulso aumenta o que favorece a circulación sanguínea cara aos cerebros -o que nos pon no fío da navalla- e tamén cara aos outros órganos o que nos fai máis san. A traída continua de sangue fresco prevé as células de máis osíxeno e hormonas e despois quita os refugallos que provocan enfermidades e cansazo.
O sexo queima graxas
Ter sexo é un acontecemento cardiovascular que estimula o seu corazón e os seus pulmóns e reduce o seu nivel de colesterol. Vostede queima 150 calorías facendo o amor durante 30 minutos. Que prefire? Correr durante 120 quilómetros ou facer o amor tres veces á semana durante un ano? Durante estas actividades vostede queima o mesmo número de calorías: ¡7500 calorías! A vostede de escoller.
O sexo segregar moitas boas substancias
O sexo fai segregar no noso corpo unhas sustanias químicas que melloran a saúde. A endorphina é un produto químico natural que ten o mesmo efecto que a morfina, que reduce a dor e as preocupacións. Estes calmantes naturais axudan a remediar o insomnio, a xaqueca, e as dores de costas e do colo causadas polo estrés.
O sexo exerce os seus músculos do chan pelviano
As contraccións dos músculos no momento dun orgasmo reforzan os músculos xenitais das mulleres tanto como dos homes. Estes músculos son de alta importancia para unha próstata sa e para combater a incontinencia nunha fase ulterior da súa vida.
O sexo axuda a manterse novo e ter unha vida máis longa
O neuropsicólogo David Weeks do hospital Royal Edinburgh en Escocia afirma que a súa cara parecerá 10 veces máis nova cando ten sexo 3 veces á semana.
Durante dez anos o seu equipo interrogou 3.500 homes e mulleres europeos e americanos entre 20 e 104 anos de idade. Todos tiñan unha cousa en común: víanse mozo para a súa idade. Resultou que unha vida amorosa enérxica é un dos determinantes máis importantes no atraso do proceso de envellecemento. Só actividades físicas son aínda máis importantes.

O sexo sen compromiso con varias persoas non ten non obstante o mesmo efecto. Inlcuso pode causar un envellecemento precoz porque provoca ás veces preocupacións e tensións.
O sexo mellora o estado emocional
Para as mulleres, unha vida sexual regular favorece a liberación da hormona 'ocitocina' que ten un efecto positivo sobre o humor, axuda ao estrés e favorece mesmo a vida social.
O sexo para unha pel fermosa 

O sexo fai liberar o estróxeno, tamén nomeado a miúdo 'a hormona feminina', que ten un efecto positivo sobre a pel e mesmo o pelo. A transpiración excesiva durante o acto de amor, elimina as impurezas dos poros e deixa a pel pois ben limpa.
O sexo reduce a dor
A hormona ocitocina reduce a dor. Demostrouse que a dor de cabeza e outras dores xerais desaparecen se o nivel de ocitocina aumenta.
O sexo é bo para os músculos, os ósos, e o sistema inmunolóxico
Para os homes o sexo reforza os músculos e os ósos, e mellora o sistema inmunolóxico. Estes efectos secundarios do sexo débense á hormona masculina 'testósteron'. Facendo o amor, o nivel de testósteron aumenta.
O sexo faino máis atractivo
Cando ten unha vida sexual regular, o seu corpo liberará máis feromenas. Estes son substancias que estimulan a conduta sexual de sobre todo as persoas que o rodean. Podemos dicir pois que é máis atractivo para os demais se ten moito sexo.
O sexo é bo para o corazón
Facer o amor é unha actividade física, ao igual que facer deporte. Por conseguinte ten os mesmos efectos sobre o corazón. Estudios demostraron que o risco dun ataque cardíaco reduce para os homes que teñen sexo polo menos 2 veces á semana contrariamente aos homes que non teñen unha vida sexual regular.
O sexo é bo para a próstata
Unhas investigacións recentes mostran que unha vida amorosa regular ten efectos positivos sobre a próstata e mesmo pode previr o cancro de próstata. Unha vida amorosa regular eliminaría substancias perjudicales que doutro modo quedarían na próstata.

O sexo é bo contra o estrés
Unha vida sexual regular e satisfactoria estimula a armonia e procura un benestar físico e mental relaxado. O sexo estimula tamén un bo descanso nocturno, como xa saben moitas mulleres. Cantos homes non se durman directamente despois do acto? Non obstante, cando o sexo non funciona ben dentro da pareje, pode causar estrés.
O sexo mellora o sentido do olfacto
A prolactina, unha hormona segregada durante o sexo, ten un efecto positivo sobre o noso sentido do olfacto.
O sexo resfuerza o sistema inmunolóxico.
Cando nos sentimos ben na cama, o noso sistema inmunolóxico tamén se sente ben. Grazas ao sexo se segrgan pois ocitocinas que estorba o funcionamento da hormona de estres, o cortisol, durante un anaco bastante longo. Neste período fórmanse máis glóbulos brancos o que aumenta a nosa inmunidade. Unha boa vida sexual tamén combate as depresións.
O sexo para a demencia

O sexo é bo xeito para previr a demencia xa que estimula a formación de novas células no cerebro. Outros medios para desviar a demencia é a resolución de criptogramas ou correr. Segundo o profesor Barlett de la Universidad de Queensland, fórmanse e aliméntanse novas células no cerebro polo adestramento físico e mental. Así as células se manteñen funcional e desvian enfermidades como o Alzheimer e o Parkinson. A substancia química que procura estas células novas, estimúlase aparentemente máis durante o sexo. Entón, non é necesario facer o footing xa que hai mellores maneiras para formar novas células.
O sexo malo
A algunha xente non lle gusta admitir que o seu xeito de facer o sexo xa non é satisfactorio para a súa parella ou se mesmo. Por motivos de inseguridade ou egoísmo se afferan aos seus costumes porque 'sempre foron ben' ou porque 'así se fai'. O sexo aburrido ou previsible pode impedir a excitación. Variación nas maneiras de facer o amor, o tempo en que occurre e o lugar que elixe poden ser importantes elementos para manter a súa vida sexual intrigante

Efectos secundarios do cancer de próstata

A conxelación lesiona os nervios próximos á próstata e causa impotencia na maioría dos homes sometidos a criocirurxía. Esta complicación acontece coa mesma frecuencia que na prostatectomía radical e todas as modalidades de tratamento do cancer de próstata. Arredor do 50% refiren inchazo no pene ou no escroto despois da criocirurxía, normalmente durante dúas semanas, e a maioría dos homes recuperan a función normal de recto e vexiga tras ese tempo.

As tonterias do capitalismo aplicado ó textil

A máxima elegancia que outorga o ouro será unha realidade nas pezas de vestir e complementos decorativos, grazas a un traballo desenvolvido por investigadores do Swiss Federal Laboratories for Materials Science and Technology (EMPA). Un novo proceso permitiu crear o primeiro material téxtil capaz de incorporar de xeito permanente unha capa de nanómetros de ouro puro.

O fío de seda empregado, que está recuberto con ouro mediante un proceso de alta tecnoloxía, é suave e doado de tecer. Tamén é compatible coa acción de lavadoras e outros artefactos similares. Un número limitado de pezas con este material colocarase no mercado antes de Nadal, mentres que outros accesorios de moda serán desenvolvidos durante 2012.

O traballo dos investigadores suízos foi difundido por unha nota de prensa do Swiss Federal Laboratories for Materials Science and Technology (EMPA), e tamén por un artigo do medio especializado R & D Magazine. A nova tecnoloxía é a culminación de dez anos de investigación.

Os especialistas na área téxtil do EMPA estiveron a investigar durante ese tempo na busca dun método para dividir titanio, aluminio, aceiro, cobre e prata e logo permitiron que estes metais en po, e en forma de "chuvia atómica", poidan ser incorporados nas fibras de poliéster.
Orixinalmente, o proxecto estaba destinado a crear fibras recubertas de prata, para o que se estudaran convenientemente os mercados relacionados. As fibras recubertas de prata posúen un efecto antibacteriano, algo que pode ser de sumo interese para os fabricantes de determinados tipos de pezas, como por exemplo calcetíns.

Buscando materiais téxtiles con coberturas permanentes de prata, os investigadores desenvolveron unha fibra con excelentes condicións de condución eléctrica, cuxo uso podería ser interesante en diferentes sensores e como filtro en aplicacións industriais. Non obstante, nun determinado momento, creron que poderían chegar a lograr os mesmos resultados co ouro.

En xaneiro de 2010, comezouse a traballar no proxecto de fibras de ouro, e actualmente a produción na planta de recubrimento desenvolvida alcanzou un nivel estable. O primeiro quilómetro do novo material téxtil xerouse durante o pasado verán, e espérase que en 2012 a produción aumente en boa medida.

Consecuencias e Vantaxes de Internet

Pasar horas e horas fronte a unha ordenador converteuse un costume, o mesmo que camiñar pola rúa cos auriculares do reprodutor de MP3, ou ben conducir un vehículo mentres se fala por celular mediante a tecnoloxía "Bluetooth". O seu punto máximo de expresión nesa "xeración tecno ou high tech", composta por rapaces que non poden deixar Internet, o MP3 ou o celular de lado nin sequera na escola.

O perigo desta conduta -máis alá dos aspectos negativos que carrexan o ostracismo e o abandono da vida en grupo para pasar a esta encerrado e inactivo nun cuarto- radica na posibilidade de provocar danos oculares e auditivos irreversibles.

Sedentarismo e falta de sono
Se ben a principal consecuencia que padecen -tanto os adultos coma os nenos- relacionada ao abuso da computadora, é o aumento de peso que está directamente relacionado co sedentarismo; tamén existen outras complicacións como a falta de sono, situación que provoca que ao día seguinte o cansazo, o mal humor e a desgana sexan os protagonistas.

De feito, unha investigación encabezada pola doutora Jodi Mindell del Centro del Sueño del Hospital de Niños de Filadelfia, nos Estados Unidos (EE.UU), estableceu que entre o 20 e 25 por cento dos mozos presenta algún tipo de desorde relacionada co sono.

É por iso que, en liñas xerais, os especialistas suxiren evitar que os rapaces conten nos seus cuartos con distraccións como á computadora, a playstation ou outros dispositivos.
Por outro lugar hai vantaxes.
As achegas que Internet a traído a este novo século son moitos ao permitirnos unha comunicación máis rápida e eficiente con calquera país do mundo, tamén se executan negocios, publicacións de noticias, avances científicos.
Internet é un sistema de comunicacións de alcance mundial, barato, fiable e simple de usar. Internet conta con millóns de usuarios en todo o mundo e o número segue aumentando constantemente, debido á facilidade que brinda Internet para obter información rápida e barata dende a comodidade a casa.
Este número crecente de usuarios poden ser clientes potenciais para empresas e negocios. En Internet, cada día tamén aumenta a cantidade de produtos a conseguir, mellores prezos e novos provedores mellorando así as marxes de utilidade.
Hai que falar tamén da gran revolución que supuxo Internet para a difusión e adquisición de coñecementos, e mesmo do seu papel nos nosos anacos de ocio. Para moitos de nós, falar coa xente polo Messenger converteuse en algo habitual como falar por teléfono penso que se a substituído o teléfono pola Internet, foi tan grande que moitos sectores da economía, política, cultura ou sociedade o viron como un aliado para os seus intereses e dedicáronse a investir na web, a poñer os seus contidos en Internet.
O exemplo máis claro témolo nas grandes compañías discográficas, que non quixeron ver que a distribución dixital de música por Internet demostrou ser máis efectiva e económica para os usuarios, opóñense a este como un inimigo que mingua os seus ingresos con todas as súas forzas.
En Internet todo evoluciona á velocidade da luz, e creo que esa evolución é constante, rompendo barreiras e acurtando distancias.

Historia das telecomunicacións

A base matemática sobre a que desenvolven as telecomunicacións foi desenvolvida polo físico inglés James Clerk Maxwell. Maxwell no prefacio da súa obra Treatise on Electricity and Magnetism (1873) declarou que a súa principal tarefa consistía en xustificar matematicamente conceptos físicos descritos ata ese momento de xeito unicamente cualitativa, como as leis da indución electromagnética e dos campos de forza, enunciadas por Michael Faraday. Con este obxecto, Maxwell introduciu o concepto de onda electromagnética, que permite unha descrición matemática axeitada da interacción entre electricidade e magnetismo mediante as súas célebres ecuacións que describen e cuantifican os campos de forzas. Maxwell predixo que era posíbel propagar ondas polo espazo libre utilizando descargas eléctricas, feito que corroborou Heinrich R. Hertz en 1887, oito anos despois da morte de Maxwell, e que posteriormente supuxo o comezo da era da comunicación rápida a distancia. Hertz desenvolveu o primeiro transmisor de radio xerando radiofrecuencias entre 31 MHz e 1.25 GHZ. As telecomunicacións comezan na primeira metade do século XIX co telégrafo eléctrico, que permitiu enviar mensaxes que contiñan letras e números. A esta invención fixéronselle dous notábeis mellorías: a adición, por parte de Charlles Wheatstone, dunha cinta perforada para poder recibir mensaxes sen que un operador estivera presente e a capacidade de enviar varios mensaxes pola mesma liña, que se chamou despois telégrafo múltiple, engadida por Emile Baudot.
Máis tarde veu o teléfono, co que foi posíbel comunicarse utilizando a voz, e a revolución da comunicación sen fíos: as ondas de radio.
A principios do século XX aparece o teletipo que, utilizando o código Baudot, permitía enviar texto en algo parecido a unha máquina de escribir e recibir texto que era impreso por tipos movidos por relés.
O termo telecomunicación foi definido por primeira vez na reunión conxunta da XIII Conferencia da UTI (Unión Telegráfica Internacional) e a III da URI (Unión Radiotelegráfica Internacional) que comezou en Madrid o día 3 de setembro de 1932.
A definición entón aprobada do termo foi:
Telecomunicación é toda transmisión, emisión ou recepción, de signos, sinais, escritos, imaxes, sons ou informacións de calquera natureza por fío, radioelectricidade, medios ópticos ou outros sistemas electromagnéticos.
O día 9 de decembro de 1932, en virtude dos acordos atinxidos na reunión antes citada, firmouse en Madrid o Convenio polo que se criaba a Unión Internacional de Telecomunicacións (UIT) que no futuro substituiría aos dous organismos anteriores (UTI e URI).
O seguinte aparello revolucionario nas telecomunicacións (por aló da metade do século) foi o módem que fixo posíbel a transmisión de datos entre computadoras e outros dispositivos.
Na década dos sesenta comeza a unión entre a telecomunicación e mais a informática co uso de satélites de comunicación e as redes de conmutación de paquetes.
A década seguinte caracterizouse pola aparición das redes de computadoras e os protocolos e arquitecturas que servirían de base para as telecomunicacións modernas (nestes anos aparece a ARPANET, que deu orixe á internet). Tamén cabe salientar que nestes anos comeza o auxe da normalización das telecomunicacións: o CCITT traballa na normalización das redes de conmutación de circuítos e de conmutación de paquetes e a Organización Internacional para a Estandarización crea o modelo OSI. A finais dos anos setenta aparecen as redes de área local,
Nos anos oitenta as computadoras persoais volvéronse populares, aparecen as redes dixitais e as redes de telecomunicacións comezan a facerse omnipresentes.
Na última década do século XX aparece a internet, que se expandiu enormemente e a principios do século XXI estamos vivindo os comezos da interconexión total, a través de todo tipo de dispositivos que son cada vez máis rápidos, máis compactos e máis poderosos.

Inventase un coche que funciona con auga

Un litro de auga permite ao coche circular durante uns 60 minutos a unha velocidade aproximada de 80 quilómetros por hora. Nin sequera é necesario que sexa auga destilada e mesmo funcionaría con auga mariña.

O deseño aínda é bastante primitivo e está pensando para separar o hidróxeno da auga e convertelo en combustible para unha pila eléctrica. A empresa non desvelou como conseguiron que o coche se mova só con auga pero se afirman que se basean en tecnoloxías existentes, pero que son capaces de producir hidróxeno a partir da auga para un tempo maior que calquera método dispoñible nestes momentos.

A empresa xaponesa propietaria da creación e da súa patente espera poder producir o vehículo a escala industrial. BQM

Importancia das novas tecnoloxías

Hoxe en día, os progresos nas denominadas tecnoloxías da información, que abranguen os equipos e aplicacións informáticas e as telecomunicacións, están a ter un grande efecto. De feito, dise que estamos nun novo tipo de sociedade chamada Sociedade da información ou Sociedade de Coñecemento, que vén a substituír aos dous modelos socioeconómicos precedentes, a sociedade agraria e a sociedade industrial.

No modelo agrario, a explotación da terra era o xeito de xerar riqueza. No modelo industrial, as novas tecnoloxías e os novos sistemas produtivos, posibilitaron a fabricación masiva de produtos de consumo.

Non obstante, a xeración da riqueza na actualidade ten que ver con outras maneiras de proceder. Ademais da importancia da acumulación de capital e da tecnoloxía produtiva, o que en verdade se converte en algo decisivo é saber que queren os clientes, que fan os competidores, onde e a quen se pode comprar e vender en mellores condicións, que cambios lexislativos poden afectar á empresa ou a un sector, etcétera.

En definitiva, resulta fundamental contar coa información oportuna para tomar as mellores decisións no momento axeitado. Nesta situación as novas tecnoloxías da información son moi relevantes. Permiten obter e procesar moita máis información que os medios manuais. Así que as empresas invisten nelas.

Non obstante, como calquera tecnoloxía, se debe ter presente que as TIC son só un instrumento (iso si, moi potente e flexible) para a xestión das empresas. Polo tanto, é evidente que as novas tecnoloxías son un elemento imprescindible e en continuo desenvolvemento dentro de calquera empresa. Non obstante as tecnoloxías están moito máis presentes nas grandes empresas que nas medianas e pequenas (PEME); isto débese principalmente á dimensión da empresa e, como consecuencia, ao ámbito de actuación desta e á súa capacidade de investimento e xestión, aínda que pouco a pouco esta diferenza vaise acurtando, xa que moitas PEME están a empezar a ser conscientes de que o uso das TIC é unha cuestión clave para a súa expansión e supervivencia

Campo biolóxico da conservación

Os biólogos da conservación e conservacionistas, veñen usando este termo hai tempo para describir esta mesma transmicion de xenes, pero dende especiecies domesticas, invasoras ou non nativas cara a poboacións nativas. Por exemplo TRAFFIC é unha axencia internacional de monitorización de comercio de fauna, que controla que o comercio de plantas e animais salvaxes non se volva unha ameaza para a conservación da natureza. Eles concientizan dos efectos daniños de introducir especies invasoras, que "poden hibridizar especies nativas, creando contaminación xenética".
Efecto sobre especies en perigo de extinción

Comprometer plantas ou animais salvaxes en perigo de extinción pode ter certa significancia no caso relativo aos taxóns ameazados cunha baixa poboación. Un exemplo disto é o can salvaxe africano que o seu status de conservación esta minado non só pola perdida de habitade, senón tamén pola mestura de xenes polo fluxo xenético de caninos domesticados, xa que a poboación humana esta asociada aos cans domesticos e estes se entrecruzan con especies salvaxes.

O demo de Tasmania (Sarcophilus laniarius)

É un marsupial carnívoro da familia dos Dasyuridae que só se encontra no estado de Tasmania en Australia.

Científicos australianos anunciaron hoxe o descubrimento dunha colonia de demos de Tasmania con trazos xenéticos especiais, que poderían salvar da extinción á especie, ameazada por un letal cancro.

A enfermidade decimou as poboacións do marsupial na illa australiana que lle dá nome, pero descubriuse unha colonia que parece ser inmune aos tumores, indicou Kathy Belov, xefe do equipo de investigadores das universidades de Sídney e Tasmania.

O pequeno mamífero sofre dende mediados dos anos 90 un estraño tumor canceríxeno facial contaxioso que se transmite por unha dentada e só afecta a esta especie. Esta patoloxía, que se manifesta na boca e cara e en cuestión de tres meses aumenta tanto de tamaño que non lles permite comer, foi responsable da morte do 70 por cento dos demos de Tasmania nos últimos 15 anos, mentres as autoridades buscan desesperadamente algunha forma de salvalos.

Non obstante, Belov dixo que aínda hai tempo para estudar a fondo o cancro e encontrar unha vacina, pois debe haber un trazo xenético que explique o feito de que o 20 por cento das poboacións do animal non desenvolveu o cancro, polo que "é posible" que estean a morrer menos animais do que pensabamos".


Hai un ano, o Ministerio de Medio australiano incluíu por primeira vez o marsupial carnívoro máis vello do mundo na súa lista de especies en risco "crítico" de desaparecer para sempre e agora dedica á súa conservación case 8 millóns de dólares anuais.

Os primeiros colonizadores brancos de Tasmania chamaron o marsupial "demo" polos seus berros aterradores, mal carácter, pelo escuro e forte mandíbula. Desapareceu do continente australiano hai uns catro séculos, posiblemente pola crecente presenza do can salvaxe ou dingo, pero sobreviviu na illa situada na punta sueste do país.

O gasto mundial en tecnoloxía en 2012

A entidade de investigación Gartner reduciu as súas previsións para o crecemento de gasto en tecnoloxía da información en 2012 en todo o mundo a un 3,7 por cento, dende un prognóstico anterior dun 4,6 por cento.

En 2011, o gasto mundial en tecnoloxía da información ascendeu a 3,7 billóns de dólares, ou unha expansión dun 6,9 por cento fronte a 2010.

"O titubeante crecemento económico mundial, a crise da zona euro e o impacto das inundacións en Thailandia sobre a produción de discos duros afectaron á previsión de gasto en tecnoloxía", dixo Richard Gordon, vicepresidente de investigación en Gartner, nun comunicado.

Gartner dixo que as inundacións reducirán a subministración de HDD nun 25 por cento ou máis durante os seguintes seis ou nove meses, xa que Thailandia se converteu nun centro importante de discos duros e dos seus compoñentes.

Gartner indicou tamén que, debido á escaseza de discos duros e á cauta previsión de gasto en equipos, reducira tamén a súa previsión de despachos de computadoras persoais.

"Coa incerteza causada pola crise da eurozona tanto nas empresas como nos consumidores do oeste de Europa, axustamos a nosa previsión e esperamos que o gasto en tecnoloxía da información no oeste de Europa caia un 0,7 por cento en 2012", dixo Gordon.